De gitaar is er al
 
blank
 
© De gitaar is er al 
De Soundcard
RSS

Elke multimedia-computer heeft een soundcard, anders was hij niet multimedia. Waar de karakteristieken van de processor, RAM en de HD dikwijls duidelijk vermeld zijn in reclamebrochures, moet je dikwijls gissen naar de specificaties van de soundcard. Ik stel drie aandachtspunten voor, die je zou moeten kunnen checken op de doos van de soundcard of van het moederbord (in geval van geïntegreerde soundcards): sample-frequentie, sample-resolutie in full duplex en ISA/PCI. Later in dit artikel kom ik uitgebreid terug op de precieze betekenis van de technische termen. Voorlopig volstaat echter een korte omschrijving.

Sample-frequentie
Het absolute minimum is 44100 Hz. Geen nood, de meeste moderne kaarten kunnen deze sample-frequentie aan of samplen aan hogere frequenties als 48000 Hz.

Sample-resolutie
Hier geldt een minimum van 16 bit in full duplex. De kaart is full duplex als je tegelijkertijd wave-bestanden kan afspelen en opnemen. Opgelet! Sommige, vooral goedkopere cards geven verkeerdelijk de indruk full duplex te zijn. Ze gebruiken namelijk 8 bits om af te spelen en 8 bits om op te nemen. Ze zijn dan wel full duplex, maar verliezen 8 bits. Dit verlies is niet te verantwoorden in een moderne home-studio setup. Je kan dit probleem detecteren door opgenomen wave-bestanden te scannen in Windows 95 en 98 (Rechtsklik op het bestand, Eigenschappen).

ISA/PCI
Oudere soundcards, o.a. de eerste Soundblaster-familie, moesten worden ingeplugd op ISA-sloten op het moederbord. Meer recente, o.a. de recentere Soundblasters PCI 512 en SBLive passen op PCI-sloten. Die laatste sloten geven een snellere verbinding met het moederbord en zijn dus te verkiezen boven ISA. Nog andere soundcards zijn geïntegreerd op het moederbord. Deze kaarten zijn in snelheid te vergelijken met PCI kaarten, maar zijn dikwijls minder van kwaliteit (meer ruis, minder goede connectoren...)

De meeste commerciële soundcards hebben tevens een joystick/MIDI interface. Op deze poort kan je externe MIDI-apparaten aansluiten zoals MIDI-compatibele synthesizers. Zoek hiervoor in de specificaties naar termen als General MIDI (GM) compatibiliteit. Nog beter: GS of XG -compatibiliteit.

Enkele fabrikanten, vooral van duurdere soundcards, voorzien de card van een effecten-processor. Het is een micro-processor op de card die dient om real-time (zonder lange berekeningen en wachttijden) effecten toe te passen op één of meerdere geluidsbronnen: wave-files, midi-files, line-in-/mic-in-signaal... Deze effecten zijn vaak van zeer goede kwaliteit en hebben het grote voordeel dat ze de computer-processor niet belasten met zware berekeningen. Een belangrijke naam om hier te onthouden is DSP (Digital Signal Processing), vaak gebruikt in produkten van Yamaha. Ook Creative (de fabrikant van de zogenaamde SoundBlaster-familie) pakte de voorbije jaren uit met een heel krachtige chip op de SoundBlaster Live. Het is een chip uit een duurdere card van E-mu, een bekende naam in het domein van digitale recording. Deze krachtige chip berekent real-time een zevental volledig editeerbare effecten aan 32bit! (waaronder Reverb, Chorus, Delay, Distortion, Pitch-shifting...). En voor geen geld. De goedkoopste Soundblaster Live kost amper tweeduizend frank.

Naast interne effecten (dikwijls erg bruikbaar), worden de meeste soundcards tevens voorzien van interne geluiden (dikwijls nauwelijks tot niet bruikbaar). In de meeste gevallen gaat het dan om de 128 geluiden van de General Midi-standaard, plus een aantal drumsets en geluidseffecten. Het is belangrijk om weten dat de aard van deze geluiden volledig anders is dan de aard van het geluid dat je opneemt via de soundcard. Deze samples bevinden zich vaak op de ROM (Read Only Memory) van de soundcard. Dat betekent dat je ze niet kan editeren. Je kan er wel melodieën en arrangementen mee schrijven zoals met een gewone synthesizers. Eigenlijk zijn het verzamelingen van samples (geluiden) die in elke toonhoogte, op elk mogelijk tempo en in elke maatsoort kunnen gebruikt worden om er muziek mee te maken. Daarvoor heb je dan wel software nodig.
Naast de klassieke ROM-geluiden, zijn er recent een aantal soundcards op de markt gekomen die ook het RAM van de PC gebruiken om geluiden in te stockeren. Dat heeft een aantal belangrijke voordelen. Zo zijn deze geluiden wel editeerbaar. Meer nog, je laadt eender welk geluid in wav-formaat in je RAM. Een loeiende koe bijvoorbeeld. Als je bovendien zeer veel RAM hebt, kan je zeer veel geluiden, of geluiden van hoge kwaliteit (44100Hz, 16bit, zie verder) stockeren. Bovendien zijn deze geluiden ook 100% MIDI-controleerbaar. Dat betekent niet alleen dat je de geluiden (eventueel niet-General-Midi instrumenten) kan programmeren in een MIDI-sequencer, maar ook dat je de geluiden in alle toonhoogtes kan spelen en combineren, wat vaak tot zeer vreemde maar verrassende effecten kan leiden. De goedkoopste card die dit kan, is (opnieuw) de Soundblaster Live (vanaf 2000 frank).

 

 © 2008 - DeGitaar | Powered by QuickerSite webCMS | Contact | Maak zelf een site op www.iseral.be!